Art in House – Eugeniusz Gerlach – EKSPRESJA KOLORU 2021

 

Sztuka współczesna z korzeniami w przedwojennej awangardzie

Malarstwo Eugeniusza Gerlacha oparte jest na linii i kolorze, przy zachowaniu równowagi między obydwoma środkami formalnymi. Korzenie twórczości artysty sięgają do awangardowych poszukiwań początku XX wieku oraz dwudziestolecia międzywojennego: ekspresjonizmu i kubizmu, zwłaszcza sztuki Picassa. Choć podział kompozycji przez linię kieruje ją ku abstrakcji, najczęściej zostaje ona osnuta wokół formy figuratywnej; w pracach malarza przewijają się liczne postacie oraz atrybuty ze świata muzyki, tańca, mitologii, religii czy codzienności. Nie aspirują one jednak do nadrzędnej roli w kompozycji – są jedynie punktem wyjściowym do zbudowania logicznej konstrukcji opartej na liniach i polach barwnych. Konsekwencją wyboru takich środków formalnych jest wywołanie u odbiorcy skojarzenia z witrażem.

Kuratorem wystawy jest Anita Wolszczak-Karasiewicz, historyk sztuki oraz właścicielka Domu Aukcyjnego Art in House.

 

Struktura kompozycyjna jego obrazów sprawia, że przywołują one na myśl witraże, zaś miłośnicy malarstwa początków XX wieku na pierwszy rzut oka zauważą związki pomiędzy awangardowymi eksperymentami z linią i kolorem oraz twórczością tego artysty. Jedno nie pozostawia wątpliwości – styl Eugeniusza Gerlacha jest na tyle unikatowy, iż trudno znaleźć twórcę, który malowałby tak, jak on. Przekonają się Państwo o tym w czasie oglądania indywidualnej wystawę Gerlacha w Domu Aukcyjnym Art in House.

Aleksandra Kaczanowska, 23 lipca 2021

 

Zapraszamy!

EKSPRESJA KOLORU – malarstwo Eugeniusza Gerlacha
28 lipca – 11 sierpnia 2021, 9:00-18:00
Dom Aukcyjny Art in House
Aleje Jerozolimskie 107, Warszawa

XXV Aukcja Wielkiego Serca Stowarzyszenie WIELKIE SERCE

Eugeniusz Gerlach – Przyjaciółki, 2015 r. pastel na kartonie, 86 x 61 cm

XXV AUKCJA WIELKIEGO SERCA

Magiczny wieczór, magiczna data – 19 listopada – i już Jubileuszowa XXV Aukcja Wielkiego Serca. Wyjątkowa okazja, szczytny cel, wspaniałe dzieła. Tak zapowiada się tegoroczna Aukcja Stowarzyszenia „Wielkie Serce” na rzecz Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego nr 1 im. Jana Matejki w Krakowie, który jest jedną z najstarszych placówek, kształcącą młodzież o specjalnych potrzebach edukacyjnych w Krakowie. Obecny rok szkolny to już 70 rok istnienia Ośrodka .
19 listopada 2016 r. – Godzina 16.00 – Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”.

Honorowy patronat:
– Prezydent Miasta Krakowa Pan prof. Jacek Majchrowski
– Rada Miasta Krakowa
– Pani Elżbieta Penderecka
– Prezes BCC Pan Marek Goliszewski

Gospodyni wieczoru – Pani Anna Dymna
Prowadzenie aukcji – Pan Juliusz Windorbski

Gościnnie wystąpi – Finalista XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie Pan Szymon

XXV AUKCJA WIELKIEGO SERCA – 19 LISTOPADA GODZ. 16.00 MUZEUM SZTUKI I TECHNIKI JAPOŃSKIEJ ‘MANGGHA”

WYSTAWA PRZEDAUKCYJNA – 12-18 LISTOPADA 2016 R. MUZEUM INŻYNIERII MIEJSKIEJ W KRAKOWIE w GODZ.10-18

Katalog aukcyjny oraz więcej informacji na stronie stowarzyszenia „Wielkie Serce” – www.wielkieserce.pl i pod numerami tel. 12 266 01 40, 601 240 901,500 665 230

Galeria PRYZMAT Kraków – ALCHEMIA KOLORU

GALERIA SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ PRYZMAT

Klub Plastyka ZPAP
ul. Łobzowska 3
31 -139 Kraków

zaprasza na wystawę malarstwa

EUGENIUSZ GERLACH
ALCHEMIA KOLORU

wernisaż: 22 grudnia (wtorek) 2015 roku o godz. 17.00

Pomiędzy linia a kolorem

Malarstwo Eugeniusza Gerlacha zanurzone jest głęboko w poszukiwaniach artystycznych europejskiej i polskiej awangardy z pierwszych dekad XX wieku, stanowi własną, w pełni autonomiczną, oryginalną wypowiedź artysty współczesnego, zaskakująco prawdziwą.  Mamy do czynienia z dobitnym potwierdzeniem, że sztuka to obszar, w którym klasyczne operowanie tabliczką mnożenia nie musi przynosić wyników do jakich jesteśmy przyzwyczajeni, terenem gdzie paradoks jest piękny i interesujący.

„Na płótnach Eugeniusza Gerlacha prowadzone jest jakaś gra, intryga wyższej, artystycznej kategorii. Na pewno chodzi o porządkujące zdyscyplinowanie obrazu, tak, aby motyw był klarowny i jednocześnie by był raczej czysto plastyczną rozgrywką na temat człowieka i natury” – napisał niedawno Stanisław Tabisz. Wie co pisze, wszak sam jest malarzem. A my, publiczność sal wystawowych, gdy przyjrzymy się bliżej obrazom Gerlacha, gdy poobcujemy z nimi dłużej niż przez chwilę, odnajdziemy w nich (także w tych, które zbliżyły się do abstrakcji tak dalece, że stanęły na jej progu) w zasadzie wszystkie klasyczne tematy malarskie: pejzaż, martwą naturę, akt, portret, szerokie spektrum tzw. scen rodzajowych. Jedne „na wierzchu”, inne ukryte w materii obrazu, a wszystkie – bez względu na to – jak zostały potraktowane – zdają się być przede wszystkim pretekstem do kreowania dyskursu pomiędzy malarskimi wartościami, środkami, celami.
Linia i kolor – podstawowe środki malarskie – bywają u Gerlacha podnoszone do rangi tytułu wystawy, co może oznaczać, że artysta podrzuca nam trop, że chce zwrócić uwagę na rolę, jaką pełnią w jego obrazach. A jest to rola szczególna.

Picasso powiedział, że „tylko linia nie jest naśladownictwem”. Eugeniusz Gerlach, mądrzejszy o doświadczenia kubistów, konstruktywistów, o cały wiek XX przefiltrowany przez własną osobowość, wie co można zrobić z linią w obrazie, jak operować nią, by podkreślić konstrukcję formy, jak rytmizować i dynamizować. No i jak zespolić ją równoprawnie z kolorem. W tę wiedzę wyposażyła go krakowska Akademia; uczeń Wacława Taranczewskiego wiedział jak równolegle działać linią i płaszczyzną barwną już wówczas gdy malował obrazy na dyplom. A potem były własne doświadczenia, przemyślenia, działania: pół wieku mniej więcej. Można powiedzieć, że Eugeniusz Gerlach jest cierpliwym, skutecznym trenerem linii i magiem koloru.

Linia i kolor osiągają wyjątkowe współbrzmienie w obrazach Gerlacha określanych jako witrażowe, uznawanych za najbardziej „Gerlachowe” i stanowiących znaczną (nie tylko ilościowo) część dorobku artysty. Budowane wyrazistymi liniami konturowymi i cieńszymi, delikatnie spinającymi obraz , czasem tworzącymi kotary, czy przesłony przesuwające namalowane przedmioty w głąb obrazu, z płaszczyznami koloru opisującego przedmiot mają jeszcze jeden ważny akcent malarski: światło. Światło, często dyskretne, starannie rozkładane podkreśla charakter obrazu i zaprasza do wycieczek wyobraźni. Uwodzi nawet wytrawnych krytyków tak dalece, że pozwalają sobie na emocjonalność uwag i opinii. Można – udając się w trop za nimi – przyjąć, że w Sali wystawowej stoimy przed witrażami, które patrzą na nas. Ale dopuszczalne i uprawnione jest także inne  zobaczenie obrazu, ba, nawet najdosłowniej odwrotne. To my stoimy przed witrażem i przez wypełnione kolorem kwatery wyglądamy na świat ograniczany, dzielony, rozczłonkowywany bujną geometrią linii. Podejmujemy trud scalania autonomicznych elementów żyjących własnym życiem, albo zadawalamy się rejestrowaniem ich istnienia. Aż do chwili gdy dotrze do nas szczególna podstępność malarstwa. Bo najbardziej witrażowe obrazy są tymi, które nie pozwolą przenieść się na szkło bez istotnych strat malarskich. Są nieprzekładalne, podobnie, podobnie zresztą jak prace z wcześniejszego o parę lat cyklu „Kompozycji kilimowych”; najbieglejsza tkaczka dostałaby ciężkiej nerwicy i trwałej niechęci do krosna próbując przenieść w sploty wełny te rytmiczne kompozycje abstrakcyjne. Bo Eugeniusza Gerlacha nie interesuje szkło, ani wełna. Przynajmniej – nie tym razem. On maluje obrazy wiodąc nas szlakami malarskiej iluzji. Tworzy malarstwo wyrafinowane o niezwykle czystej, precyzyjnej konstrukcji. Niech nas nie zwiedzie pozorna plątanina linii; one są pod kontrolą, maszerują karnie jak żołnierze z kompanii honorowej, tylko z daleko większym przydziałem fantazji.

Kiedyś, lat temu czterdzieści i kilka, Gerlach miał swoją pierwszą w Krakowie wystawę indywidualną. Podczas wernisażu w galerii dziennikarz zapytał artystę co chciałby robić w bliższej i dalszej przyszłości. – Chciałbym namalować dużo dobrych obrazów – powiedział młody malarz. Nie wiadomo już czy była to noc spadających gwiazd, ale życzenie spełniło się. Ma w dorobku dużo rzeczywiście dobrych obrazów, a przed sobą następne. Dobre, bo przecież innych nie warto malować.
Jolanta Antecka, Kraków 2015

Galeria PANORAMA Dwór w Tomaszowicach - MUZYCZNOŚĆ SZTUKI

MUZYCZNOŚĆ SZTUKI to tytuł wystawy malarstwa, grafiki, rysunku i rzeźby, która prezentuje twórczość artystów – członków Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Krakowskiego. Jest to już piąta tematyczna wystawa zorganizowana dzięki uprzejmości Pana Ziyada Raoof w Galerii Panorama w Tomaszowicach, w ramach cyklu wystaw Art Meeting Tomaszowice.

 

W wystawie bierze udział 24 artystów (Marek Batorski, Bożena Boba-Dyga, Józefina Bransch-Walczak, Adam Brincken, Barbara Bujas-Szozda, Eugeniusz Gerlach, Anna Karpowicz-Westner, Teresa Kotkowska-Rzepecka, Danuta Kowalska, Janina Kraupe, Agnieszka Łakoma, Aleksander Mitka, Maria”Maja” Moroz, Maria Niewiadomska, Jerzy Nowakowski, Romuald Oramus, Lucjan Orzech, Jan Pamuła, Leonard Pędziałek, Aleksander Fraj Pieniek, Ewa Sadowska, Anna Stolzman-Michta, Ewa Wójcik-Konstantynowska, Ewa Żelewska –Wsiołkowska).

Prezentując  prace artystów, zajmujących się rożnymi dziedzinami sztuki  i posługującymi się różnorodnymi środkami wypowiedzi, chcielibyśmy też „usłyszeć obraz”. Analizując zagadnienia muzyczności malarstwa można zauważyć ze te dwie dziedziny sztuk: muzyka i obraz łączy szereg analogii. Kandinsky twierdził, że „kolor jest klawiszem, oko młoteczkiem, a duch wielostronnym fortepianem”, Poprzez wystawę, chcielibyśmy pokazać szczególnie relacje pomiędzy sztuką a muzyką. Muzyczność sztuki i malarskość muzyki. Musica sacra i musica profana.

Dla wielu artystów główną rolę w   malarstwie odgrywa kolor i rytm kompozycyjny, który kojarzy się z muzyką. Poszukując relacji między muzyką i malarstwem można porównać  oddziaływanie barw do brzmienia  instrumentów muzycznych, dokonując równocześnie określenia psychologicznego znaczenia poszczególnych kolorów.

Związki muzyki z malarstwem nie są niczym nowym, a w XX wieku nabrały, szczególnego estetycznego zespolenia, przykładem mogą być muzyka i malarstwo impresjonizmu -oba rodzaje twórczości zazwyczaj mają za zadanie wywołać u odbiorcy określone wrażenie, zatrzymanie chwili.

Muzyka, podobnie jak malarstwo,  podkreśla, ujawnia i mnoży emocje; stanowi bezpośrednią formę wyrażania najbardziej subiektywnych przeżyć twórcy.

Zapraszamy do Galerii Panorama w Tomaszowicach
październik – listopad 2015


Małgorzata Bundzewicz
Kurator wystawy ZPAP OK

http://www.gerlach-art.com/dwor-w-tomaszowicach-galeria-panorama-wystawa-muzycznosc-sztuki/ 

ART & BUSINESS – KOLOREM W RZECZYWISTOŚĆ

W kwietniowym numerze, opisującego relacje sztuki i biznesu magazynu Art & Business – nr 4/2015 (245), ukazał się artykuł poświęcony sylwetce artysty malarza Eugeniusza Gerlacha. Artykuł nosi tytuł KOLOREM W RZECZYWISTOŚĆ. Na czterech stronach artykułu [strony: 72-75] znajdziemy całostronicową fotografię artysty, wykonaną w jego pracowni malarskiej (znajdującej się w Krakowie), reprodukcje trzech obrazów, które pokazane zostaną na wystawie MUZYCZNE INSPIRACJE (maj 2015 – CK Zamek, Poznań) oraz tekst przybliżający sylwetkę autora.

“Trzy gracje – trio” 125 x 125 cm, 2011

W artykule znajdziemy między innymi informacje dotyczące wczesnych lat młodości Eugeniusza Gerlacha – w szczególności doświadczenia wojenne i powojenne, które ukształtowały charakter artysty. Dowiemy się także o jego najwcześniejszych poszukiwaniach stylu, o wpływie jaki wywarli na niego artyści uważani dziś za klasyków malarstwa. Poznamy także jego wspomnienia lat studenckich, spędzonych na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.

“Muzykanci”, 150 x 150 cm, 2014

Wreszcie dowiemy się o artystycznych inspiracjach Eugeniusza Gerlacha – w szczególności sportem i muzyką.

“Muzykanci”, 150 x 150 cm, 2014

Artykuł ukazał się z okazji zbliżającej się wystawy Eugeniusza Gerlacha MUZYCZNE INSPIRACJE w Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu – Galeria PROFIL, maj 2015